Głos duszy
Zbłąkana
miedzy kamieniami dusza,
rwącym potokiem uczuć,
porywa szepty słów.
Namiętnie
spisując melodię spojrzeń,
pieszczona…
subtelnie rozchyla ramiona,
otwierając drogę do serca.
Z wiatrem unosi pragnienia,
onieśmielone
ciszą nocnego szaleństwa,
bezszelestnie
wdziera się do wnętrza,
by tam…
w głębi pamięci
stoczyć rozmowę o sens istnienia.
"Każdy ma swoje miejsce ulubione w
dzieciństwie.
To jest ojczyzna duszy."
Stefan Żeromski
autor
Brzoskwinka
Dodano: 2008-07-03 00:33:13
Ten wiersz przeczytano 2653 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Zbłąkana dusza ciągle poszukuje swojego miejsca na
ziemi i czasami nie może go znaleźć:(
Zbłąkana dusza, z wiatrem unosi pragnienia...
szukając odpowiedzi na sens swojego istnienia...
może nigdy nie odnajdzie odpowiedzi.. Piękny i
głęboki wiersz.
Bardzo ciekawie napisany wiersz - dusza i sens
istnienia /zależne od siebie/, od początku świata
wciąż to samo.
Super wiersz ładnie "podany".
sens istnienia jest w nas samych i tam trzeba szukać,
niesamowity wiersz...
Dusza i sens istnienia... Tak, to odwieczna,
nieskończona rozmowa. Wiersz bardzo ciekawy, dobry
przekaz.
Każdy szuka sensu istnienia, a zawarty jest we
wszystkim co małe bo właśnie z małego powstaje wielkie