Godzina W

Godzina „W” wybiła, tak cicho, bezimiennie
Niedługo krzyczeć będą nawet przydrożne kamienie
Czołgi gąsienicami rozjadą twarz i ręce
Niejeden młody żołnierz umrze w straszliwej męce
Za wolność miasta, kraju, by matka mogła przeżyć
W te wzniosłe ideały do końca będą wierzyć
Po nich następni, kolejni, kulami rozdzierani
Wczoraj przyjaciel z dzieciństwa, dziś w gruzach pochowany
Samotne matki do Nieba lament zaczną wznosić
O pokój wieczny dla duszy martwego syna prosić
Lecz Niebo milczy, bombowców rozdzierane warkotem
Dziś Miasto stoi, lecz jutro zacznie upadać z łoskotem

autor

polon

Dodano: 2006-05-21 21:43:21

Ten wiersz przeczytano 671 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie