obca...

Jestem obca
wśród przyjaciół, wrogów
a nawet wśród rodziny...
Próbuję przypomnieć sobie
moich najbliższych miny
- gdy wyjerzdżałam.

One nie były takie same
- gdy wracałam.
Przechodząc przez domu mego próg,
poczułam się jak jakiś wróg.

Czułam ich wstręt do mnie,
czułam ich żal do mnie...

Wydawało mi się,
że zawsze będę ukochana,
a teraz czuję się pokonana!

Traktują mnie jak obcą osobę,
A JA IM NA TO NIE POZWOLE!

Wyjeżdrzam...
lepiej słyszeć ich głosy przez telefon
i wierzyć, że nadal mnie kochają.

Dla wszystkich z mojej przeszłości...

autor

skromna

Napisany: 2003-03-04 Dodano: 2006-02-15 12:31:39

Ten wiersz przeczytano 537 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie