Gonię cię
wiary linią prostą
nie doganiam
przecież
równoległą prostą wiedzy
znakomitej
jesteś
nieskończoność
tobie bliska
ja zaś w wieczność
wierzę
zatem
czy uda się
nam spotkać
odmawiam pacierze
autor
Mms
Dodano: 2016-04-09 23:06:57
Ten wiersz przeczytano 1839 razy
Oddanych głosów: 39
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (71)
ładnie:)
Dziękuję Vick - przemyślę refleksję :)
Małgoniu, spotkaniom trzeba wyjść na przeciw. Czekać
warto.
Pozdrawiam z uśmiechem paa
bardzo osobista refleksja:
dwie równoległe po prostej
o przeciwnych wersorach kierunku,
a mimo to, spotkają się na pewno
w ostatecznym rozrachunku..
mają czas: całą wieczność
dał nam Pospieszalski..przykład
(nie ma czego się obawiać)
non sine plus ultra ani dyktat,
ale "Warto rozmawiać"..
rzerzuszka- witam serdecznie i dziękuję za
zainteresowanie wierszem:)
niesamowity, "matematyczny" wiersz! miłego dnia! :)
Dziękuję Olu za miłą wizytę. Miłego popołudnia:)
ładnie
Pozdrawiam :)
Dziękuję molico za obszerny komentarz i pozdrawiam
świątecznie
Samotne ładne słowa, pozdrawiam i dziękuję za Twój
komentarz u mnie :))
Witaj,
dziękuję za pełne zrozumienie mojego tekstu.
Twoje słowa jak zwykle, głęboko przemyślane.
Zadziwia wiara(oparta na dogmatach) i jakby
matematycznie poprowadzona - w oparciu o wiedzę
nadzieja.
Bardzo interesujące.
Pozdrawiam.
Dziękuję Galeon i roberttino za ciepłe przyjęcie.
Pozdrawiamserdeczne
Bardzo ciekawy Twój wiersz. Pozdrawiam :)
Nieprzecięte
Marcepani,JanuszKrzysztof
Gabi,Galeon dziękuję za odwiedziny.Miłej niedzieli