Gorączka

Febra ducha.
Znowu choroba.
Znowu sny które bolą.
Znowu myśli które męczą.
Nie myślę już jak było kiedyś.
dzisiaj próbowałem zrozumieć a to nadal jest zagadką.
Włąsnie w tym momencie świadomość mnie dobija.
A poezja?
Proza?
Są ratunkiem.
Chyba...
Bo jeśli nie ona to co?
Ona?
Ale która?
Cielesna rozkosz?
A może duchowa?
Raczej się nie dowiem.
Ale może to dobrze...
Dusza boli mnie bez skrupułów.
I już nie myśli o mnie...

Dla ludzi których niszczy samotność.

autor

Daron

Napisany: 2006-09-22 Dodano: 2006-10-21 11:26:34

Ten wiersz przeczytano 402 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie