Z góry spadają wam podnieceni

Piorunku, miało być, sorry.

Bardzo oryginalnie, masz Ty wyobraźnie, z tymi
fleszami w ziemskim łonie, piorunku.
Pozdrawiam, miło by było, gdybyś przeczytał mój
przedostatni wiersz, no ale rozumiem, że czas goni.
Pozdrawiam i życzę miłego weekendu.

Niesamowity wiersz, aż mnie zatkało...tak się
wzruszyłam, że dławi mnie w gardle...
pozdrawiam piorónku bardzo serdecznie i życzę miłego
sobotniego wieczoru :)

Niestety, nie szanujemy ziemi, natury i jej cudów. Źle
to się skończy...
Świetny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)

Nic nie należy, i dzięki.
Ten cykl o Ziemi bardzo mi się podoba,
i dobrze, że będzie ciąg dalszy.

Cześć, Sebuś.

Jeszcze trochę i się obudzimy z ręką w nocniku. A na
pewno już nasze wnuki, prawnuki... Nie szanujemy Jej,
ważne jest tu i teraz; ja, q, ja i nic więcej...

Jak zawsze, z podobaniem.

Pozdrawiam, Brachu. Sława! :-)

Re:
Annno2! Cieszę się, naprawdę!
Jest mi cholernie miło i zarazem smutno, że nie mogłem
w ostatnim czasie komentować Was. Staram się zrobić to
dzisiaj!

P.S - odnośnie twojego komentarza pod którymś
wierszem, napiszę tobie!
Nie ma za co przepraszać. Nadrabię zaległości w
postaci wpisów; bo tak należy, pomimo taki leniwy
jestem -:))
Czółkiem zderzam się z tobą pozytywnie pozdrawiając!

Ten utwór jest jak płacz Ziemi.
Za to co my ludzie jej robimy.
Co byłoby gdyby Ziemia obraziła się i odwróciła
przeciwko nam?
Użyła swoich sił.
Tu trzeba duetu sercami pamięci."
Te odgłosy i dźwięki instrumentu.
I wiersz- kolejny z cyklu.
Piękny.