Gorzki los pustelnika

Wiersz ten to takie jakby ostrzezenie przed samotnoscią gdyz ona prowadzi do tego ze czlowiek staje sie dziwny ,ze z tęsknoty zaczyna miec dość zycia i ludzi ,ostrzeżenie przed lekiem do spoleczenstwa i wogole .

Samotnicy zgryźliwi otruwają się szarańczą
Pustelnicy gorliwi obserwują swe godło
na którym dwie łzy tańczą
w szwach huraganów ,oddając sie modłom

Juz samotni zapomnieli mowę - pustelnicy
rozmawiają wzrokiem starej twarzy
która jak szafir błyszczy się w kropielnicy
i w pożadanym złocie korsarzy

I w czasie dnia rozpala dobrocią swą pożary
Które chłoną pasją swoją żywot
Młodych głupców i myslicieli starych
idących drogą prostą albo krzywą

I samotnik kiedyś odczuje skutki samotności
Stanie się suchy jak spalona pustynia
i gdy rozpadną sie gwiazdy słynne ze swej wiotkosci
otworzy się stara spróchniała skrzynia
zapieczętowaną starą tajemnicą
i dziwnotą którą mędrcy się szczycą.

autor

TRUEposh

Napisany: 2004-12-28 Dodano: 2004-12-28 20:56:50

Ten wiersz przeczytano 472 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie