*gotka*

sentyment... wiem coś o nim ;)

szelest czarnego szyfonu
żwir skrzypi na szarej scieżce
z dumnie uniesioną głową
w godzinie duchów kroczy- gotka

blady księżyc wtapia się w twarz
oczy okalają granatowe włosy
odbijając wszystkie radości
przyjmując porażki i ból

szuka swojego mrocznego kochanka
który ukoi ją w miłosiernej kołysance
nie powie że będzie dobrze
podając zimną błękitną rękę

szuka go jak kwiatu paproci
zagląda między syjamskie sosny
księżyc kpi z jej bezsilności
ironicznie znikając za chmurami

bo gotyk to sentyment
czerń szyfonu bladość lica
całe życie znaczone cierpieniem
mrokiem i zapomnieniem

że namacalny świat jest tuż obok
mniej sentymentalny
dołująco materialistyczny
kajający się przed grubymi rybami

autor

black positiv

Napisany: 2007-02-23 Dodano: 2007-02-23 12:42:08

Ten wiersz przeczytano 505 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie