Gotowa nie

Szła spóźniona chwila przez życie
Wiatr niósł jej tobołek z wierszami
Był zmierzch a nazajutrz o świcie
Kurz co to gdy leżał przy drodze
Zwrócił się tymi słowami:

Podaruj mi chwilo ulotna
Choć zwrotkę zziębniętych czułości
Rozszlochała się zwykle psotna
Mgła co to na błotach o brzasku
Otula mnie w swojej nicości.

Podaruj dla listków struchlałych
Troszeczkę uczucia i ciszy
Tarninie graj w koniuszkach małych
I przytul samotną kępkę mchu
Nad stawem wciąż las ją słyszy.

Chwila, rzekła owa spóźniona
Wicher rozrzucił puste słowa
Jestem za mało dziś ceniona
I dla przelotnego zdarzenia
Poświęcić się niegotowa.

autor

One Moment

Napisany: 2016-10-14 Dodano: 2016-10-14 18:58:49

Ten wiersz przeczytano 1691 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie