Gra w pojedynkę
Życie się stało smutnym pasjansem
Z nostalgią dzisiaj chcę się wyciszyć
Wyciągam kartę z dużym dystanem
Nikt mego szlochu dziś nie usłyszy
Podłe nastroje się udzielają
Panuje marazm oraz depresja
Ludzie do życia chęci nie mają
Nawet poeci pisać chcą przestać
I nie zachęca też pora roku
Ani do tańca ani uśmiechów
Skrywany w maskach grymas amoku
Wszystkich oddala od szczęścia brzegu
autor
JoViSkA
Dodano: 2021-02-17 11:24:45
Ten wiersz przeczytano 1780 razy
Oddanych głosów: 100
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (68)
Pandemia zrobiła z nas pojedynkowych.
Tak, czasem tak bywa, że nic nam się nie chce. Nawet
myśleć. Mój małżonek czasem się pyta jak w coś się
wpatrzę - o oczym tak myślisz? A ja - o niczym - muszę
przewietrzyć mózg.
Bardzo dobra refleksja Uleńko, bardzo dobra...
Pozdrawiam serdecznie :)
Refleksyjny, bardzo dobry wiersz.
Pozdrawiam serdecznie:))
Siedzisz - gnuśniejesz,
a świat się śmieje!
Pozdrawiam.
Każdy z nas ma lepsze i gorsze dni, pozdrawiam ciepło
:)
Hmmm wszystko zależy od podejścia do dnia:)
grunt to optymizm:)
:)))
Ja takie nastroje widzę codziennie w pracy, w sklepie,
na ulicy...na beju stąd ten wiersz wenuś :)) dziękuję
ślicznie i pozdrawiam cieplutko
Nie popadajmy ze skrajności w skrajność. Nie było
pandemii i też niektórym ludziom depresja dokuczała i
nie wszyscy cieszyli się z życia i mieli chęci do
pracy :( A jeśli chodzi o tańce, to na Krupówkach tłum
ludzi podskakiwał przy muzyce, że ho, ho :)))
Spokojnej nocy, Uleńko :)
Grażynko dziękuję :* Buziaczki...cieszę się, że tu
zajrzałaś :)
Dobry wiersz, msz z tym marazmem masz sporo racji,
Uleńko, zarówno pogoda, jak i pandemia też mają tutaj
duży wpływ na nas, myślę że wiosną humory nam się
polepszą.
Serdecznie :)
krzychno :)) Dziękuję ślicznie i również ślę
serdeczności :)
Zosiaczku cieszę się niezmiernie :)) Pozdrówka i
miłego dzionka :)
Witaj Uluś:)
To,że poeci chcą przestać pisać
nie jest dziś winą żadnej depresji,
a jak przypuszczam (mogę się mylić
na nich nagonek oraz represji:)
Pozdrawiam serdecznie:)