*Grule
Wśród sennych obrazów krajobrazy
wspomnień,
wrzosem i jabłkami pachnące.
Poranki zimne... trawy zroszone.
Mama wyszła przed dom spojrzała na
niebo,
cichutko...wiatr jeszcze nie wstał.
Nie przyszedł na rosę, nie będzie padać.
Idziemy w pole... kopać ziemniaki.
Do gronia? zapytałam cicho,
(wolałam na ubocy, bo w grapie nie trzeba
się schylać)
Szliśmy w piątkę, z nami dwie sąsiadki.
Czy z dobrego serca, czy na oddanie?
Nieważne... była pomoc.
Pod lasem jeszcze mgła.
Drzewa zawieszone w powietrzu...
nierealne.
Na łąkę obok ktoś wygnał krowy i nucił
smętną piosenkę.
Jesienny żal i melancholia, owiana
dymem...
i ten smak drożdżówki ze śliwkami podanej
na jużynę.
Nie ma już tego świata.
Odszedł szorstki dotyk spracowanych
dłoni.
Odeszło pozdrowienie /Szczęść Boże/
Wiatr posmutniał... zapachem wspomnień
omotał i zamilkł.
Komentarze (40)
Piekny wiersz z niepowtarzalnym klimatem i smutkiem
miedzy wersami. Pozdrawiam Kaziu :)
Pięknie i trochę smutno ale zostały wspomnienia...
Pozdrawiam serdecznie :)
Piękny, smutny wiersz.
Witaj
Wspomnienia to całe dobro jakie nam pozostało.
Czas który wędruje już nie wracam i to jest smutne.
Pozdrawiam
;)
Ano niestety. Świat wybrał drogę w kierunku nie lepiej
a łatwiej. Spoglądając wstecz widać jak niewiele do
szczęścia było potrzeba. Dziś człowiek jest
nieszczęśliwy gdy ma stary samochód, gdy nie wyjedzie
w tropiki, gdy na obiad nie zje dania z tych na topie,
albo gdy nie stać go na inną ekstrawagancję. A Bóg? On
dla świata dziś przeszkodą. Pozdrawiam i dziękuję za
tak wspaniały komentarz:))))
Dobrze jest mieć miłe wspomnienia, bo dzięki nim można
choć na chwilę wrócić do szczęśliwie przeżytych chwil,
szczególnie z okresu dzieciństwa.
Ciepło pozdrawiam Cię Kropelko :)
Aż się chce wracać do wspomnień o tym co było...w
pamięci zawsze zostanie...pozdrawiam.
Witam Kaziu,
wywołałaś bardzo dawne wspomnienia (przynajmniej dla
mnie!).
Tak tego świat już nie ma.../+/
Czsu znoju, ciężkiej pracy, często biedy i
niedojadania...
Wszystko na tle wspaniałego opisu przyrody jesiennej
na pograniczu jawy i magii.
Bardzo mi się ten wiersz podoba - wzruszył mnie
okrutnie.
Pozdrawiam Ciebie ciepło.
Wiatr pamięci nigdy nie przestanie wiać. Osobiste
wspomnienia y dzieciństwa. Ten świat i dla mnie
istnieje już tylko w pamięci.
Pozdrawiam Kazimiero.
Piękne, wspomnieniowe wersy, z wielkim podobaniem
pozdrawiam ciepło Kaziu, śląc serdeczności.
Mieszkam na wsi. Pamiętam opisane w wierszu obrazy.
Wróciły wspomnienia.
(+)
Przepiękny wiersz!
"Nie ma już tego świata".
Pozostał wspaniały wiersz, zrodzony ze wspomnień...
Serdeczności przesyłam
Podoba się tęsknotą spisany wiersz o tym co już nie
wróci.
Pozdrawiam :)
Piękne wzruszające wspomnienia...
Pozdrawiam ciepło Kropelko :)
Wspomnienia ocalasz od zapomnienia - pięknie, i tak
trzeba. Niechaj choć w słowie zostanie dla potomnych.