grzane wino i tęsknota

piękny lecz mroźny ranek mnie zbudził
słońce stopniowo promykiem grzeje
jedna jedyna chmurka na niebie
chmurka tęsknoty co smutkiem wieje

razem jest pięknie nawet bezsennie
wtuleni w siebie tak rozmawiamy
czas bezlitośnie kradnie godziny
gdy kogut pieje my usypiamy

ja dziś samotnie już przed kominkiem
jedziesz Barbórkę święcić w rodzinie
jestem szczęśliwy że się zabawisz
ja będę tęsknił przy grzanym winie

autor

wojtek W

Napisany: 2016-12-04 Dodano: 2016-12-04 17:40:52

Ten wiersz przeczytano 1767 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie