Henry Wadsworth Longfellow –...

Co serce młodego człowieka mówi psalmiście

Proszę, nie mów mi w żałobie
„Życie snem jest” – smutnych bajek,
Martwy duch jest, co śpi sobie.
Nic tym nie jest, czym się zdaje.

Życie prawdą jest – wierz śmiało,
Grób to nie jest jego kres.
W proch rozsypie się nam ciało,
Ale duch nasz wieczny jest.

Ani troski, ani chwała
Przeznaczeniem być nie mogą.
Trzeba nam dla jutra działać
W przód pchać świat postępu drogą.

Tak. Ars longa, vita brevis.
Nasze serca dzielne tak,
Ale ciągle w nich się krzewi
Pogrzebowych marszów krzak.

Życie walką. Więc się staraj
Dzielnie przeżyć je. A zatem
Nie bądź jak bezwolny baran.
Walcz o jutro, jak bohater!

Wiedz, że przyszłość zwodzi nieraz,
Przeszłość porzuć też jałową.
Działaj! Działaj tu i teraz!
W sercu spokój, Bóg nad głową.

Życiorysy wielkich, prawych
Uczą: los uwznioślić da się,
By odchodząc pozostawić
Odciśnięty ślad swój w czasie.

Ślad jest po to, by ktoś drugi,
Ktoś, kto po nas będzie żył
Miast upadać wśród żeglugi
Nabrał znów do walki sił.

Z sercem pełnym zaufania
Działaj jak odważny mąż.
Ucz się pracy i czekania,
Wciąż osiągaj i znów dąż!


Oryginał:

What the Heart of the Young Man Said to the Psalmist

Tell me not, in mournful numbers,
Life is but an empty dream!
For the soul is dead that slumbers,
And things are not what they seem.

Life is real! Life is earnest!
And the grave is not its goal;
Dust thou art, to dust returnest,
Was not spoken of the soul.

Not enjoyment, and not sorrow,
Is our destined end or way;
But to act, that each to-morrow
Find us farther than to-day.

Art is long, and Time is fleeting,
And our hearts, though stout and brave,
Still, like muffled drums, are beating
Funeral marches to the grave.

In the world’s broad field of battle,
In the bivouac of Life,
Be not like dumb, driven cattle!
Be a hero in the strife!

Trust no Future, howe’er pleasant!
Let the dead Past bury its dead!
Act,—act in the living Present!
Heart within, and God o’erhead!

Lives of great men all remind us
We can make our lives sublime,
And, departing, leave behind us
Footprints on the sands of time;

Footprints, that perhaps another,
Sailing o’er life’s solemn main,
A forlorn and shipwrecked brother,
Seeing, shall take heart again.

Let us, then, be up and doing,
With a heart for any fate;
Still achieving, still pursuing,
Learn to labor and to wait.

autor

jastrz

Napisany: 2023-09-03 Dodano: 2023-09-04 00:25:42

Ten wiersz przeczytano 656 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie