Historia

Ona miała piętnaście lat i włosy blond,
On miał branie nie mniejsze niż Bond.
Chcicała go kochać, lecz na to nie pozwalał
I z każdą dawką hery się od niej oddalał,
Co wieczór wtulała się w jego objęcia,
A on myślał o następnym towarze do wzięcia.
Choć na początku było fajnie i miło całkiem
Czar tej "miłości" pryskał każdym rankiem,
W pośpiechu wychodził i stówkę kładł na stół,
Tym głupiutka kopała sama, sobie dół.
Oddawała mu się bez reszty i bardzo ufała,
Aż pewnego ranka swe życie przegrała
I czerwoną kreskę na teście ujrzała,
Dopiero wtedy na oczy przejrzała
Bo bardzo kochała, miłość ją zaślepiła
Lecz było za późno w wódce swe smutki topiła.
A on zostawił ją samą z rosnącym brzuchem
I rozwijającym się w nim biednym maluchem
Co miała robić? Sama została,
Więc sobie i maleństwu życie odebrała,
Połknęła garść nasennych tabletek.
Ta przestroga dla innych kobietek,
Dziewczyny pamiętajcie - faceci to dranie!!!
A najwięksi to ci co mają branie!!!!

autor

nataszka87

Dodano: 2005-03-06 00:21:05

Ten wiersz przeczytano 393 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie