Idziesz drogą życia..

Idziesz drogą życia
śnieg po twarzy dmucha..
mróz cię atakuje..
łzy twe zamarzają..
czy to wciąż za mało.?
wchodzisz do pokoju
zatrzaskujesz drzwi..
teraz nie ma mrozu..
lecz jest duszy krzyk..
co to życie? pytasz..
za czym świat uparcie biegnie?
czemu wszyscy siedzą w swoim cichym getcie?
nikt nie widzi krzywdy swoich braci, sióstr..
mówisz, to nie moja sprawa..
to najlepiej patrz na to wszytko i bij gromkie brawa..
to nie życie.. to rzeź.. małych niewiniątek..
ja tam zginęłam.. ty nie idź na łąkę..
ile płatków śniegu?
ile zagubionych serc?
ile lilii zamienionych w ostrych róży cierń?
Powiedz sobie Przyjacielu jak spotkamy
się w Niebiosach, co mi powiesz,
Czy zaśpiewasz? Czy ogrzejesz zimne dłonie.?
Czy zobaczysz tam Jezusa?
Czy też strzelisz sobie w skronie..

autor

AniołBożejOpatrzności.

Dodano: 2012-02-17 17:30:40

Ten wiersz przeczytano 471 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie