Itaka - droga do Penelopy

dedykowane Anie Marcie J.

Itaka – droga (do) Penelopy



Zdaje się, ze mam powazne zaburzenia – zmienające emocjonalność i swiadomość - powodujące wkracanie do zmienionej lub zmienianej rzeczywistosci. - To jednak nie przeszkodzi mi przytomnie - posprzątać w mieszkaniu.


Dziwny ten Świat. - Takie życie,
że – tylko wyspa jest zielona:
jest Penelopa – i Zbawiciel...

wciąż – uwalniamy Barabasza
czekając....
- Nie ma wciąż – Mesjasza.

.........................


I-taka...

zawsze (taka) droga
- jakiego w drodze niesiem Boga.


Jakiego Boga - w sercu mamy?


Że - z każdym żaglem – jest nadzieja,
że Odys – wraca.

- lecz – czy wróci?..

czy wierną ma być – gdy go nie ma?

Jaką ma być?

Czy on – ma prawo...
czy ona – ma je – by czekała?

I czego ona dokonała? - czekając
- nań...


- jej życie – wie – jest warte życia.
Nie znamy go... - czy ona znała?

Co – i kto - ma – do wybaczenia:
jemu... - i co się jej należy?

Nie każdy – taki
– by żyć - w wieży...


- a i nie każdy jest Odysem

....................................


(może się jeszcze żagiel bieli...)


Czy taki w morze kiedyś wyszedł?

Jaki powraca?

Nietożsamy...

......................................

więc – łzy? - czy radość – gdy...

- witamy?.. (ano! - wiktorze...)

może stoicke: "witaj w domu."
Zostań – na starość – jesli możesz.

Nie taka byłam – odpływając...

latawce – gołab...
- Twoje listy...
- ja – tam. Zostaleś sam - na morzu.

oglądalismy "morze krwi".

"ukrzesłowienie" – "rozstrzelanych"

nie tknęły mnie – czerwone zorze.
(bo w Aurorze – byłeś Ty)


wiec – zostań - w domu
jesli możesz. - stoickie nam
zostają sny: tu
jest Vitoria... - córka nasza.

I ciagle
jest - konieczność "gry".

...................................

i tylko wyspa jest zielona.
Drogą – Itaka...

- Penelopa
- cóz ona winna – że kochała?

I że ją kochał – taki chlopak.

(że przyszła doń - jak - Amazonia)


(w tym świewcie – gdzie czerwone morze
ma się rozstapić:
– gdzie on... (- dlań!)
bez łzy
bo był... - z czerwonych fal.)

Miał
tylko ręce dwie... (moj Boże) - świadomość,
że – tu... - musi – żyć
– pokonać morze...
- krwi
- że... - był (- sam...) - i mówił tak...
(chciał być) - więc - musiał być - jak stal.


I – kiedyś - jednak – dzięki Bogu...
morze się rozstapiło w nim.



Więc - witaj – w domu.
Jesli możesz – pozotań – tu...
(gdzie ja, vitoria – raul – i wnuki...)

jesteśmy – w domu. - dzieki bogu
- witaj! - Pozostań...
tam - gdzie my...
(- jeżeli możesz.) - nic nie musisz
jestem... - więc - bądź.

bądź - tak jak możesz:
spocznij (tu... - spokojne śpij) - choć... - pewne - tylko
- słone łzy - bo są - prawdziwe:

albo...

- ze swoim białym żaglem - płyń.

błękitnym morzem... - swoich mil.

wiktorze - ty? - podobno - ty...
(- przez tyle lat.)

- a miał być - tylko... - "jeden deel".
(a my?.. - mieliśmy
mieć tzy dni... - wyrwane... - z bruku
tamtych lat)
- jak Tato (mówił...) - jest
Vitoria


takie to życie. - Pa!... (- pieski świat?..)

17. 07. 2021 r.

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2021-07-17 Dodano: 2021-07-17 16:16:34

Ten wiersz przeczytano 1309 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie