Izolatka
Sroga głęboka cisza
myśli znają prawdę.
Szaleństwo umysłu
odrzucana grzeszna przeszłość
wyjawione brudy
Skrywanej ciemności.
----
Pragnienie świata
marna nadzieja wyzwolenia
obłąkanego neandertalczyka
czy to nadal era kamienia łupanego
Zapomniana współczesność.
----
Wzniosłe krzyki
gorzki płacz
mury nie znają współczucia.
Przychodzi psycholog rozmówca.
Tylko te słowa biegają w lochu.
Strach bardziej dotkliwy.
Bo gdy śmierć zapuka.
Nadejdzie pytanie.
Kto poda życzliwą dłoń.
Byś nie umarł w samotności.
Autor wiersza Damian Moszek
autor
Damian Moszek
Dodano: 2023-08-08 11:26:08
Ten wiersz przeczytano 802 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
Czasami nawet nasze myśli boją się poznać prawdę.
a kto powiedział że neaandertalczyk, który pare genów
nam przekazał był obłąkany
mgnienia.
I mądre mgnienia te sa
Witaj
Samotność to traumatyczne dla człowieka przeżycie.
Pozdrawiam Damianie serdecznie
Wiersz porusza i wzbudza refleksyjny smutek, mam
nadzieję Damianie, że jesteś zdrowy, a to tylko
wiersz. Serdecznie pozdrawiam :)
Rozbudzasz w czytelniku wyobraźnię.
Pozdrawiam Damianie.
Marek
Piękny, ale smutny wiersz.. Pozdrawiam:)
Podoba mi się.
❤
Ludzki los, odwieczne poszukiwanie siebie w
niedoskonałości świata.
Pozdrawiam serdecznie,
Miłego dnia
Ciekawy ale i smutny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Wspaniale oddana atmosfera samotności w odosobnieniu.
Ślę moc radosnych pozdrowień:)