Izolda

***

Kiedyś opowiem ci historię nową
Powstaną odlegli rycerze
na nowo zaczną walczyć mieczem i szablą
pojedynki spowodowane ujmą na honorze
rozgorzeją wojny i podboje
Bóg honor ojczyzna odnajdą w sercach pasję

Zza kotar wyjdą zapomniane piękności
patrzeć się będą na okrąłego stołu
przystojnosć rycerzy
By się zakochać w Tristanie
I nigdy nie przestać po śmierci
Dłoń swą podając jednemu na wieki

Znów na usta wyjdą jak żywe
stare romanse najpiekniejsze trwałe
zapomną o nowym i zgubnym
Śpiące królewny budzić się zaczną
jedna po drugiej odnajdując swych rycerzy
Kopciuszkiem stanie się każde dobre serce

Jednak cały czar prysł
niczym nieskondensowana myśl
jak odgłos zetknięcia ust
Izoldę rozjechał tramwaj
Teraz zrozum - grunt to żyć
bez pretensji o konstrukcję świata

***

autor

jdominik

Napisany: 2006-01-10 Dodano: 2006-04-08 23:57:05

Ten wiersz przeczytano 564 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie