A ja ci powiem
Powiem Ci
jak smakować los spojrzeniem
Wystarczy pokonać strach
wznieść się ponad przeciętność.
Przytulić serce do gwiazd.
Ja tam jestem.
A teraz ci powiem
jak pokonać czas:
Wystarczy rozsypać drobinki
piasku
by trud dnia minął.
A teraz ci powiem
jak żyć dla innych
W sercu zachować piękny kwiat
pogodę ducha i uśmiech każdego dnia.
A teraz ci powiem
jak iść pod wiatr
Być jak ta trzcina uginająca się
w wichurze.
A teraz ci powiem
jak umierać
Za rękę ze światem
pożegnać się
świat ruszy w swoją stronę
nie zatrzymasz go.
Bóg zamknie drzwi
otworzy okno.
Zaśniesznie obudzisz się
wtedy łatwiej odejść.
Komentarze (14)
Ładny wiersz - niby recepta na życie.
Jedna uwaga: między słowami "zaśniesz nie" brakuje
spacji (przedostatni wers).
Przytulić serce do gwiazd..:)))))Ujęłaś za serducho tą
piękną refleksją:)
każdy pewnie inaczej widzi i ma swoją receptę na
życie, z tym umieraniem?, to zagadka, bo tego nam nikt
nie powie, wybrałaś ciekawy temat i rzeczywiście
wiersz jest refleksyjny,
Miłego wieczoru
Dobre rady, nie zawsze łatwe w realizacji.
Pozdrawiam
Jakoś tak chwycił mnie za serce ten wiersz...smutno
bardzo.
I chyba nie można powiedzieć jak...bo nie każdy
potrafi stosować się do rad, czasem brak sił.
Pozdrawiam.
Bardzo ładna poezja, pozdrawiam
dla asekuracji, pracować na nockach,
a wiersz z ładnym przekazem
Pozdrawiam serdecznie
Wzbudza do refleksji.Pozdrawiam
ciekawy .. z przyjemnością przeczytałam
pozdrawiam:-)))))
wiersz otwiera - dobry przekaz :)
pozdrawiam
Ciekawy wciągający przekaz. Miło było przeczytać.
Pozdrawiam:)
"Zaśniesznie" ? Rymy proste, ale delikatne, mi nie
przeszkadzają. Dużo uczuć i poezji w tym utworze.Tylko
powtórzenia psują troszkę odbiór. Można jeszcze
popracować. Mimo to, podoba mi się. Pozdrawiam@
Bardzo dobry przekaz.Wiesz ma poezje w sobie.
:)
Miał być ---nie obudzisz się.