L jak LUSTRO

Czeszemy się, golimy, myjemy zęby,
a wszystko przy tym niemym świadku.

Spoglądamy w jego kierunku
kilka razy na dobę.

(czasem, w półmroku, mignie jakas plamka,
wykrzywiony uśmiech,
cień czegoś z Krainy Czarów)

A ponoć to wytwór Szatana.
Ewie brakowało lustra, choć
Adam był ślepy.

Najbardziej dosłowne
okno
na świat fikcyjny.

Perfekcyjny mimetyzm.

Lecz to my jesteśmy odbiciem.
Żywym odbiciem tego kogoś z lustra.

A kiedy nie stoimy przed tą taflą szkła,
stoi tam On, niecierpliwie czekając,
by znowu nas ujrzeć.

autor

Dziadosz

Dodano: 2008-12-08 12:31:46

Ten wiersz przeczytano 583 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie