Jak słońce przez konary drzew

Wiersz ten dedykuję mojemu najukochańszemu i już dawno nie żyjącemu ojcu,który zawsze potrafił nas uszczęśliwić.

Powłóczę się hen po lasach,
pomyślę o swoim życiu,
o swej miłości i szczęściu,
niepowodzeniach i gafach.

Rozłożę płaszcz pod świerkami,
nazbieram do niego mchu
i zrobię miękkie posłanie
swe smutki tutaj zostawię.

Przypłyną przez drzew konary
wspomnienia z dziecięcych lat,
te kolorowe, kochane,
kiedy był ojciec i brat.

Wówczas do lasu jeździłam
z mamą i z tatą,z rodzeństwem,
szyszkami,mchem się bawiłam
wiedziałam, co to jest szczęście.

autor

Eurydyka12345

Napisany: 2007-07-09 Dodano: 2008-08-18 07:33:01

Ten wiersz przeczytano 897 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie