Jak to się stało

Z serii " proszę pana"

Jakże ja pana mam traktować?
Nie śpię po nocach i rozmyślam.
Zjawia się pan, by zaraz schować,
później powiada, żem kapryśna.

To nie kapryśność proszę pana,
nazwałabym - zauroczenie.
Zabrzmiało to, jak zwykły banał?
Nie szkodzi, tego ja nie zmienię.

Co prawda staram się jak mogę,
skrywać uczucia nieporadnie.
I mówić sobie - nie uwiodę,
nie jestem pewna, czy potrafię.

Każdego ranka pan się kłania,
i mówi do mnie tak...pachnąco.
Pragnienia śpiące pan odsłania,
realnie bardzo i nęcąco.

Jak to się stało proszę pana?
Daleki pan - zarazem bliski.
Jestem tym faktem zdruzgotana,
straty już są, ale gdzie zyski?

Chociaż...jeżeli by rozłożyć,
to wszystko na czynniki pierwsze.
nadzieje zawsze można mnożyć,
tęsknić za panem - pisząc wiersze.

autor

zwyczajna kobieta

Napisany: 2013-11-26 Dodano: 2013-11-26 11:07:49

Ten wiersz przeczytano 2238 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie