Jakże pięknie kochać
Idą ramię w ramię przez kolejne lata,
z podniesionym czołem spoglądają w
przyszłość.
Czas im srebrne nitki we włosy zaplata.
Zapatrzeni w siebie wciąż z tą samą
iskrą.
Dźwigają codziennie życiowe bagaże.
wielbią każdą chwilę od samego świtu,.
Cieszą się, że jeszcze Bóg pozwala razem
chwalić śpiewy ptaków, zapachy jaśminów.
Wstają, kiedy księżyc chowa się za
miastem,
bo im żal najmniejszej, utraconej
chwili.
Celebrują życie - przecież raz jest
dane,
nawet jeśli czasem do krzyża chce
przybić.
Wieczór im przynosi zapach świeżej
mięty.
W filiżance wspomnień bogaty aromat.
Każdy łyk rozwija kadr kolejnych przeżyć
z przesłaniem na wargach: Jakże pięknie
kochać.
Komentarze (29)
Bardzo ładnie opisałaś celebrację życia w miłości
dwojga ludzi.Pozdrawiam serdecznie.
Mam nadzieję Madziu,że o swoim związku tak mogę
opowiedzieć:)
Pozdrawiam:)
Bardzo ładnie i czule. Życzę miłego dnia.
wzruszają mnie
Zawsze wzruszająmnie takie widoki.Budzą mój podziw i
szacunek, choć takich widokow mało.
Bardzo ładnie opisałaś te nieliczne wyjątki...
Pozdrawiam Magdo.
Piękny wiersz:)
Jakże pięknie piszesz o miłości!
Bardzo ładny wiersz w treści i formie. Zamiast
"chwalą każdą chwilę od samego świtu,."
czytam sobie
"Wielbią każdy dzionek od samego świtu", pozbywając
sie dwóch powtórzeń. Msz ostatni wers wymaga korekty,
ponieważ wybija się z rytmu. A może to ja się mylę,
sądząc, że wyraz puenta (w czytaniu) składa się z
dwóch sylab "płen-ta"?
Miłego dnia:)
Kochać wszystko wokół z empatyczną finezją,
żeby nie wziąć ślubu...na końcu z herezją.
Piękny wiersz i taka miłość!
Pozdrawiam Magdo :)
Oby wiecej takich związków :-)
Takie piękne kochanie, życie okrasza... pozdrawiam
serdecznie
Być kochanym też :)