Je suis seul - encore
Nie stworzona do kochania
ani kochać nie nauczona
W bezbarwnych czeluściach
spowita smutkiem
i chłodnym lękiem
egzystuje.
W świetle latarń
szumem fal otulona
zasiadając na krze
odpływa w otchłań
życiem zmęczona.
Je ne sais pas.... pourquoi.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.