Staruszka w oknie
Ile to już lat minęło?
Opuściłaś to padole
Ile tutaj łez wylałaś?
Biedna ciociu
To z tęsknoty serce twoje
Tu na ziemi bić przestało
Jeszcze teraz oczy moje
Widzą ciebie
Z nosem w okno przylepionym
Wzrokiem błędnym w dal wpatrzonym,
Jakby świat nie istniał wcale,
który to autobus dzisiaj
Z łezką w oku przywitałaś
O! Przyjechał mój syn drogi,
nie, niestety ktoś podobny
Całe lata w oknie ciociu!
Proszę, rusz się, zjedz coś wreszcie
Przestań wzdychać, Stasiu, Tosiu
Oni sobie żyją w mieście
Po co im ty, starowina
Tak niezgrabnie szurasz, człapiesz,
Jak grat stary
Niepotrzebna
Nie pasujesz do ich świata
Zapomnieli, żeś ich matka
autor
sareneczka
Dodano: 2010-07-08 15:05:35
Ten wiersz przeczytano 949 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
ja bym zapewne nie powiedziala...Po co im ty,
starowina
Tak niezgrabnie szurasz, człapiesz,
Jak grat stary
Niepotrzebna...chyba, że w myślach...takich sytuacji
jest wiele...
Bardzo smutny i poruszający wiersz obok, którego nie
da sie przejść obojętnie. Problem istnieje i dotyka,
niestety, coraz więcej ludzi.Pozdrawiam:)
Poruszający. Po prostu.
Niestety starość dla niektórych jest przykra kiedy nie
maja własnego kata...jak psy szukają swoich
miejsc....jak piszesz w wierszu wiele takich staruszek
matek wypatruje kiedy odwiedza aj własne
dzieci....samotna płacze patrząc w okno...wzruszył
mnie bardzo twój wiersz...pozdrawiam...
Takie mamy społeczeństwo, jakie młodzieży chowanie -
głosi jedno z przysłów. Rzecz dla mnie nie pojęta, jak
można... a okazuje się, że można i to jak... Nic tak
nie boli, jak nieroztropność (głupota) własnych
dzieci. Czy miłość do własnych rodziców wyzuta jest
całkowicie ze zdrowego rozsądku a może wzajemnie się
wykluczają? przecież kiedyś sami mogą podpierać nosami
szyby... gdzie brakuje wyobraźni trudno szukać
zrozumienia, potrzeby opieki, odpowiedzialności...
BOCZNICA - dla starych, niepotrzebnych, człapiących i
szurających GRATÓW. Przerażające!
Takich cioć jest coraz więcej na tym świecie. Wiersz
przepełniony troską i tęsknotą. Sareneczko pozdrawiam
i życzę jeszcze raz dużo szczęścia i spelnienia
marzen.
jak wielkie jest matczyne serce , ona jedna potrafi
pięcioro wychować, a pięcioro nie potrafi jednej matce
dać ostatnie szczęsliwe chwile ,proza życia strasznego
:)
Od rodziców zależy jaki stosunek będą
mieli młodzi do starości.Ciągle starość to
tabu.Wiersz piękny.Pozdrawiam.
Wiele razy już widziałem takie widoki w oknach, wiersz
ciekawy!