Jeden mały promyk
Czasem tak niewiele trzeba by znów zakwitły magnolie.
jeden mały promyk
tyle może
smutki w kąt wypędzi
łzę osuszy
w sercu namaluje
cudne zorze
smak cierpienia schowa
w niepamięci
dłonie znów zakwitną
polnym makiem
wzruszeń łza zadzwoni
pod powieką
pozwól się nacieszyć
ciepła smakiem
byśmy nie odeszli
zbyt daleko
autor
magda*
Dodano: 2012-04-20 00:06:07
Ten wiersz przeczytano 1268 razy
Oddanych głosów: 45
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
..... + ..... :-) Piękny...to
prawda,...wystarczą dwa krótkie słowa, ciepły uśmiech,
dłoni gest czuły... :-)
Piekny wiersz przepełniony nadzieją. Bardzo mi się
podoba. Pozdrawiam:)
Mały promyk, a tak wiele może...
Pozdrawiam :)
Codziennie wieczorem z nadzieją zapalam malutką
swieczuszkę:)Pozdrawiam serdecznie+++
wystarczy mała iskierka,żeby wybuchnął w sercu ogień:)
pozdrawiam serdecznie:)
o tak to prawda - czasem wystarczy maleńki promyk lub
podmuch wiatru aby...
Taki mały promyk, takich dużych ludzi,
potrafi nadzieją do życia pobudzić!
Bardzo melancholijny wiersz. Można się przy czytaniu
rzeczywiście zatracić. Wprowadziłaś nim przyjemny
klimat. Pozdrawiam:)
tak, lepiej się ogrzewać w maleńkim płomieni miłości
:-)
Aż się zrobiło ciepło na sercu :)
"pozwól się nacieszyć
ciepła smakiem
byśmy nie odeszli
zbyt daleko " - piękne, daje tyle nadziei. Cieplutko
pozdrawiam
Ciepły, optymistyczny wiersz, dający nadzieję.
Pozdrawiam.
bardzo miłe słowa łechcą podniebienia, człowiek jest
jak czekolada pod wpływem ciepła się zmienia.
Treść wiersza jest o nadziei która przemineła a jednak
może ponownie powrócić Z treści tej płynie jej nowy
smak
p o z d r a w i a m
Wiersz jest piękny,zresztą jak Wadowice które kilka
dni temu odwiedziłem.Ten urok wiersza pachnący
miłością to atmosfera która cechuje ludzi z
Wadowic.Pozdrawiam.