Jeden z nich
Motto: My sobie zazdrościmy nawet wierszy
słabych. W. Szymborska
Każdy z nich niesie na dłoni
księżyc jak słodką morelę,
przestrzeń i sny, i popioły
poupychane w kieszenie.
Każdy w plecaku ma skrzydła
co świecą miękko, niebiesko,
czasem je sobie przypina,
by wznieść się ponad codzienność.
Każdy po trosze ze wzrokiem
to w siebie, to w kres, to w bezkres,
na swe spotkanie z Apollem
na Liakourę wciąż pnie się.
A kiedy jeden z nich w końcu
już znajdzie się na Parnasie
bywa, że reszta na zboczu
nazwie go zwykłym pariasem.
Komentarze (20)
hmmm... ależ świetny, niesamowicie wręcz trafny,
wiersz :-)
Dziękuję serdecznie wszyskim czytleniczkom/om. Łączę
pozdrowienia :)
Interesujący wiersz :)
"Liakoura - zgodnie z mitologią jej nazwa pochodzi od
wariantu słowa Lykoreia, które oznacza wycie wilków".
Fajnie to powiązałeś.
Olimp dawno już zdobyty, jak dla mnie mitologia nieco
się zdezaktualizowała ;)
:) Sporo w tym prawdy.
Miłego wieczoru.
Ciekawe rozwinięcie motta :) nie znałam - dobry wiersz
- zatrzymał, pozdrawiam.
Bdb wiersz i przekaz
Ja raczej podziwiam i się uczę
Pozdrawiam serdecznie :)
Na szczęście są jeszcze tacy, którzy popchną, pomogą,
podsadzą.
Z czystej życzliwości. Naprawdę.:)
każdy jest kowalem swojego losu...:)jeden prze do
przodu inny żyje w chmurach...:)pozdrawiam
Wspinać się wyżej i wyżej. To motto dla wszystkich
ambitnych ludzi w każdej dziedzinie życia.Ciekawie
napisane.
:)
Bardzo lubię góry, Beskidy szczególnie i Gorce. A
zazdroszczę pozytywnie jedynie podróży w fajne
miejsca.
Pozdrawiam Kolegę po skrzydle ;)
:))
Fajny wiersz, choć w ostatnią strofę
trudno mi uwierzyć, podobnie jak w motto naszej
noblistki. Zaznaczam, że zazdrość nie jest mi całkiem
obca. Miłego piątku:)
bywa i tak. (ja raczej podziwiam.)
Zanim mnie nazwą pariasem, będę lepiej dalej
wierszoklecił. +
Masz mój głos, choć nie poczuwam się, by to było o
mnie.