Jedna dusza w dwóch sercach
Mieć przyjaciela to dobra rzecz,
Bardzo oddanego ,
Na dobre i złe ,
To pełnia szczęścia ,
Jedna dusza w dwóch sercach,
Można na przyjaciół liczyć,
Nastąpił pewien zawód ,
Znamy się od wielu lat,
Jest w dużej rozterce,
Spotkała go rodzinna tragedia,
Samotny i rozżalony na cały świat,
Nie widzi nikogo ani przyjaciół ,
Zamknięty w sobie,
Jak kurczę w skorpce jaja,
Żal i gorycz po utracie bliskiej osoby,
Staje się nie przystępny dla innych,
Pomija przyjaciół sercu mu bliskich,
Żyje w samotności i w odosobnieniu,
Swym zachowaniem sprawia ból innym,
Nie chce z nikim rozmawiać ,
A może właśnie mnie potrzebuje,
Przytulę w przyjacielskich ramionach,
Wysłucham go i służę radą,
Być może nie rozbawię go,
Ale będę płakał razem z nim,
Będę milczał i słuchał.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.