Jedna żyła-jedna...

o¤°`°¤o,¸¸¸,o¤°`°¤o Wiersz pisany wraz z autorką oonnaa :) Dziękuję Madziu, że zechciałaś ze mną go napisać :* o¤°`°¤o,¸¸¸,o¤°`°¤o "The world is you..." o¤°`°¤o,¸¸¸,o¤°`°¤o

„Tak mało czasu na ziemi Nam zostało...
A słów moich wypowiedziałam Tobie- tak mało...
Tak mało wyznań,
tak mało czułości....
Choć wiele,
tak wiele z mej strony-
miłości...
Prawdziwej,
Urokliwej,
przez deszcz mych łez przenikliwej…
Mówiłeś mi: „Nie zasługuję na Ciebie!",
a ja Ci mówiłam, że :
„Z Tobą mi jak w niebie...".
Jednak Ty przystawałeś na swoim,
Wciąż mi wmawiając:
„Nie zasługuję by być chłopakiem Twoim”…
Ileż mogłam tego słuchać, ileż mogłam nie wybuchać…
Tyle razy Ci obiecałam, że skończą się Nasze kłótnie.
Te wszystkie bezsensowne waśnie głupie…
Jednak to Ty byłeś ich prowokatorem!
To wszystko było chore…
Nie umiałam żyć bez Ciebie i musiałam Ci wybaczyć,
bo Tyś dla mnie dużo więcej niż wszystko znaczył…
Mówiłam sobie:
„Jaka ja jestem głupia,
jak mogę Ci tak robić…
teraz muszę szybko Cię przeprosić i wszystkiemu załagodzić!”.
Ty mówiłeś:
„Nic się nie stało…”
-choć w głębi siebie krzyczałeś:
”Mało!”.
„Nie tylko Ty zawiniłaś, to ja… przeze mnie to zrobiłaś.”
A może w ramach, w ramach tych przeprosin…
Ty swoje słońce na rękach będziesz nosił?- ależ oczywiście o tym pisałeś mi w niejednym liście.
I tak kółko wszystko się powtarzało.
Nasze uczucie wciąż rozkwitało…
Minął miesiąc, minęły dwa- nagle zamilkłeś, płakałam ja!
Nic nie wiedziałeś, a gdy się dowiedziałeś:
„Już nigdy tego nie zrobię”- powiedziałeś!
Lecz przez tamten czas, myślałam nie jeden raz,
mówiłam sobie:
„Nie zaufam więcej Tobie!”
I dni okryte smutkiem…
Tak było cały czas.
Mówili mi:
„Nie ufaj więcej Jego mowie, On to jest jeszcze dzieckiem! Póki o życiu się dowie…”.
„Dajcie mi spokój!”- wtedy myślałam.
Chociaż mnie ranił, wybaczać chciałam…
Aż w końcu zdrowie me tracić poczynałam…
Przez Niego…
Wycinałam inicjały na rękach Jego- nie pytajcie mnie, dlaczego!
Po ścianach imię jego wypisywałam…przecież wiecznie kochać Go obiecałam!
Zmieniłam styl, zmieniłam siebie… chciałam być lepsza dla Niego, dla Siebie?
Co ze mną się działo?- nikt tego nie wiedział!
Może to jakiś demon we mnie siedział…
Demon, demon szalonej miłości!
Okrutnej podłości…
Całą prawdę długo trzymałam w sobie.
„Jedna żyła-jedna chwila!"- powtarzałam sobie.
Wolę z sobą skończyć niż żyć bez Ciebie- wciąż powtarzałam.
Dlaczego? Nie wiem…
Życia wyobrazić sobie bez Ciebie nie umiałam!
I nie wiem, czemu tak robiłam.
I nie wiem czy tego chciałam…
Jednak tak brak mi było Ciebie, bez Twoich słów żyć nie umiałam!
A jednak teraz proszę Cię Skarbie- już nigdy nic więcej do mnie nie mów!
Nie chce znów czuć tego bólu
nie chce znów płakać we wszystkie noce…
Więc odejdź na zawsze ode mnie!
Tak bardzo Cie proszę!
Więcej smutku nie zniosę…
Chcę znów się uśmiechać…
A jeśli znów zakochać się będzie mi dane-
Ty już nigdy więcej nie będziesz mych uczuć Panem!”

/oparty na faktach ;) pozdrawiam(y) serdecznie wszystkich! A szczególnie: Anie Madzie Myszke Emilcie Gada Pełę Marcina Bimberka Krzysia Kermita Celinke Iwonke Laskę Maćka Michałka Maciusia Yanzema Ciuchcię Kamilka Olkę Aśkę... i całą resztę ;) :D:D:D :* o¤°`°¤o,¸¸¸,o¤°`°¤o

autor

KfiAtUsZeK

Dodano: 2005-04-30 18:36:31

Ten wiersz przeczytano 492 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie