A jednak
Słonecznym blaskiem roześmiane okna,
kuszą milionem złocistych zajączków.
Dzień kipi szczęściem od radosnych
spotkań,
zgrzebne kolory pozostają z boku.
Nieśmiałym okiem zerkają zielenie,
lekko wtulone w kołyskę łuskową.
Która to wiosna kochany - już nie wiem.
Tyle ich było, a ja wciąż na nowo
odkrywam piękno zielonych wersetów.
Kryją bogactwo tego przebudzenia,
które świeżością wędruje ku niebu.
Hosannę życia pragnie Bogu śpiewać.
Ziemia się stroi w przebiśniegów brosze
i rozpromienia pierwiosnkową łuną.
Rok w rok tak samo, a jednak - znów
mocniej
nasze uczucia skowronkiem pofruną.
Komentarze (37)
ladny cieply wiersz pozdrawiam
ślicznie Madziu:):)
Bardzo, bardzo ładnie i wiosennie.
Budzi się wiosna. Wszystko rodzi się na nowo. :)
Piknie i bardzo wiosennie.
Pozdrawiam serdecznie Magdo.
i uczucia sobie pofruną, zazielenią się, i rozkwitną
pięknie :-)
Bardzo ładnie i ciepło.
Pieknie:)
wiosenne świeżo i pięknie pozdrawiam
Pięknie.
Pozdrawiam serdecznie.
...a jednak jestem dopiero 13...super:) pozdrawiam
Magdo
Pięknie zaśpiewałaś liryczną nutką, magdo* i bardzo
ładna dopełniaczowa metafora "brosze przebiśniegów" -
gdyby takie były w innych wierszach, byłoby ok. Można
się u ciebie uczyć jak pisać poezję:):))
Piękny, ciepły wiersz... Przyroda i całe nasze życie
zamknięte jest w cykl powtarzający sie...my starzejemy
sie przechodząc przez cykl wiosna, lato, jesień, zima
i dobrze nam z tym jesli jest ktos obok nas
kochany...wtedy wszystko jest piękne. Pozdrawiam
Zaglądam do Twojego kącika...dziś dopiero zauważyłam
Twoje osiągnięcia...jest czym się pochwalić...
...magda*, dziękuję za wskazówki, ja zawsze z takich
chętnie korzystam...jak osiągnę 1000 wierszy, jak Ty,
może będę mogła innym pomóc...a
dzisiaj...poprawiłam...takie owocne komentarze wnoszą
naukę wskazują czasem błędy...z boku czasem inaczej
wiersz wygląda...czasami szukamy drobnej poprawki, aby
zachować rytm, rym czy ilość sylab...
Właśnie po to powsrał taki portal...kto chce niech
korzysta, ja zawszę cenić będę wszelkie
wskazówki...moja środa prowadzi pod górkę
twórczości...pięknie pozdrawiam
Piękny , dobrze poprowadzony wiersz , z nasza
utęskniną wiosenką - ściskam Magdo
Cykl w przyrodzie od milionów lat jest niezmienny zaś
ingerencja człowieka poprzez brak szacunku dla
ekosystemu skutkuje zachwianiem równowagi.
Miłość jest darem i wzrasta albo niepielęgnowana
gaśnie.
Poszybujmy więc wraz ze sowronkiem jak pięknie
napisała Wenka hen hen wysoko...Bardzo energetyczny
wiersz. Pozdrawiam serdecznie:-)