Jedyna i najwspanialsza

Ciepły uścisk matki przy płaczu dziecka,
Szczere łzy rozpaczy i radości uśmiech,
Cierpliwości kwiat, owoc czekania.
Zapach melodii i dźwięk obrazu,
Lecz nigdy na odwrót.
Różne to są sceny, lecz jeden wątek
Z jedyną i najwspanialszą.

Ochrzczona zaufaniem, nazywana szczęściem.
Przeklinana i wielbiona przez wieki.
Taką już gra rolę w tym teatrze,
Będąc złym i dobrym charakterem jednocześnie,
Owa postać w różnych kształtach się maskuje.
Mąż jej paradoks, wędruje w świetle mroku,
Z jedyną i najwspanialszą.

Jedyną jest i najwspanialszą-
Miłość.