Jędza

miłość różne ma odcienie i błękitu i zieleni

doceniam samokrytyke to swaidczy o sile naszej
osobowosci...pomimo ze forma lekko z przymruzeniem oka
jestes otwarta ....brawo...za szczerośc...

Lubię wiersze z humorem :)

No i pomówiła - chociaż jędzą się jawiła.

Pięknie nakreślone.

Kryha!Ja naprawdę w ramach buntu siedzę w Piszu.Miałam
dzisiaj nie włączać komputera.Ale ciągnie mnie jak jak
konia do żłobu.I dobrze,bo dostałam lekcję na temat
pisania limeryków.

Tak naprawdę dotyczy to dwóch stron,bo róznie to bywa
i rózne mamy humory i czasem zamiast miłych słów
stajemy się jędzowaci...

Twoje słowa traktuje jako humor nie wierze że jesteś
taka jędza ,chciałaś nas tu rozbawić ,pewnie nie jeden
czytając uśmiechnie się pod noskiem .

Krystyno - twe imię "chrześcijankę "oznacza -- kiedy
zaczniesz mówić z chrześcijańską pokorą - nie
będziesz musiała rozpaczać,żeś jędzą, potworą -
rozmawiając z ukochanym o miłości,mów ciepło,
spokojnie bez złości a radość znów między wami
zagości.

niestety...nie zawsze rozmowa o miłości kończy się
zamierzonym celem...lecz to są właśnie jej odcienie

Jędza, jędza wiem coś o tym.

Widocznie nie umiał lub nie chciał słuchać ;-)

Od miłości do złości bliska jest droga :). Pozdrawiam
ciepło.

Ja mam podobnie, jak chcę pomówić o miłości - wychodzi
ze mnie niby jędza - ciepły przyjemny wiersz -
pozdrowionka