Jesienna alejka

Idę jesienną parkową aleją
Kasztany i liście spadają z drzew
Dzieci w barwach jesieni się śmieją
Z oddali wsłuchuję się w ich radosny śmiech

Z mogiły moich wspomnień
Wychodzą martwych uczuć ciała
Tyle żalu, bólu, zwątpień
Prośby, groźby, Hałas!

Pod stopą kolejny liść złoty
Co jest skierowanym we mnie szyderczym śmiechem
Śmieje się! Z mojej głupoty…
A jego śmiech odbija się głębokim echem

Kropelka deszczu promień słońca
Jesienna pogoda jak moje nastroje
Depresja która dobiega końca
Kiedy w tłumie odnajduje oczy Twoje

Idę jesienną parkową aleją
Kasztany i liście spadają z drzew
Dzieci w barwach jesieni się śmieją
Do ich śmiechu dołączę swój śmiech

autor

Nataliee

Napisany: 2005-10-04 Dodano: 2006-09-02 08:52:50

Ten wiersz przeczytano 521 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie