Jesienne zasypiania

Minęły wiosna lato teraz jest inaczej
Jesienny schyłek reumatyzmy niesie ludziom
Deszczami żalu za minionym niebo płacze
Wkrótce zaśnięcie lecz czy ktoś coś się obudzi

Pomroczna szarość moczy dżdżami moje okno
Życie trwa w domach parasole znikły z ulic
Słów też tak wiele pcha się do mnie nie chcą moknąć
Wolą do siebie w moim wierszu się przytulić

Wypełza nocą sen z przegródek i walizek
I gdy wiatr judzi swym zaśpiewem zblakłym liściom
Dziś, w ten październik do poezji jest mi bliżej
Tylko tę senną szarość z napięć muszę zczyścić

Chwile skradzione nocy myślą w wiersze zmieniam
Choć chłodną jesień przecież dzisiaj mam na karku
Kiedy przedzieram się przez ich wieloznaczenia
Dają nadzieję bym miał oczy wciąż otwarte

Bo przecież ciągle jestem dzieckiem choć łeb siwy
Cieszą mnie słowa poskręcane niepokojem
Weseli bardziej od prostego obraz krzywy
Choć lubię ciszę to spokoju też się boję

Aby nie przyszedł ten nadmierny co bezruchem
I bezmyśleniem ludzi wodzi na manowce
Toż z gotowością do odejścia u mnie krucho
Bo przecież ciągle w głębi serca jestem chłopcem

Deszcz dzwoniąc w szyby sen przywołał mówię- co tam
Jest coś pięknego w znanej wszystkim sennej baśni
Jest noc. Chce zasnąć nawet muza szczerozłota
Wkrótce spać pójdę. Kiedy trzeba ty też zaśnij

autor

Bałachowski

Napisany: 2008-10-09 Dodano: 2008-10-09 07:00:09

Ten wiersz przeczytano 1098 razy

Oddanych głosów: 79

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie