Jesiennie

Jesiennie

Połóż się obok mnie,
jak ziarna w kłosie
dojrzewającej pszenicy.

Otuleni zapachem
świeżego chleba,
ukołyszemy do snu ,
pękające marzenia.

Kochanku pszeniczny.
Z uśmiechem ufności,
umieram w twych dłoniach.
W dłoniach żniwiarza.

Jesienna tęsknota,
promieniem słońca
wygładza ścierniska.

Nie dojrzeję ponownie.
Z mgielnej zasłony,
wyłania się dłoń,
w geście pożegnania.

26.09.2008

autor

betula

Napisany: 2008-09-26 Dodano: 2008-10-03 00:09:50

Ten wiersz przeczytano 384 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie