Jesienny Liść
Idzie jesień, druga z rzędu,
Kolorowe liście więdną.
Coraz bliżej do obłędu,
Gdy na opak myśli biegną.
A historia się powtarza
Niepamięcią znów karmiona.
Zimny wieczór krew zamraża,
Podział stopni na ramiona.
I powoli, chwiejnym chodem,
Tak jak z klonu liście lecą,
Stawiam lewą, prawą nogę,
Idę w ciemno z małą świecą...
A do oczu ćmy się pchają,
Które łzami powleczone,
Mocniej światło odbijają,
Dziś naiwnym snem zmęczone...
I słowami tak rysuje
Ten poeta swą postawę.
Co mu jutro los szykuje?
Myśląc, siedzi tak nad stawem...
autor
Pegaz85
Dodano: 2011-10-20 09:15:37
Ten wiersz przeczytano 434 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
dobry wiersz.
Zbyt proste mi te rymy, droga wiedzie do Częstochowy.
Poza tym wiersz wygląda bardziej na dziecięcą
rymowankę niż lirykę. Pojawiają się sformułowania z
niejasnym sensen stworzone tyltko dla uzyskania rymu:
"Zimny wieczór krew zamraża, /
Podział stopni na ramiona.", brakuje wewnętrznych
przeżyć, uczuć, doznań podmiotu lirycznego... tu jest
tylko opis. życzę natchnienia. Pozdrawiam
Tutaj dwa ogonki uciekły:
"Stawiam lewą, prawa nogę,
Idę w ciemno z mała świecą..."
= prawąąąą, małąąąąą.
Reszta przeszła bramkę jury.
Swieca,to promyczek nadziei kochanie.Piekny wiersz+++
Pozdrawiam bardzo serdecznie.