Jesienny sonet

Trochę refleksji, trochę uśmiechu i życia w sonecie. Bez pudru.

A gdy nadejdzie dzień snu, czyli dzień ostatni,
w którym nocą na bruku, cień usnąć nie może.
Gdy los cię zaparkuje gdzieś na bocznym torze,
na ostatnim swym meczu czas swój spędzisz w szatni.

Jesień się z babim latem, zaplącze w twe włosy,
złote zęby z koronek gdzieś powypadają.
Mięśnie karku zwiotczeją i twardnieć przestają
a żona z kasą zwieje - będziesz goły, bosy.

Wstań bo czas się wypala i zegar kuleje,
każdy wszak pocałunek to tylko zwykły gest.
Bacz by krew nie zastygła, gdy serce siwieje

bo twa cera zmarszczona jeszcze wciąż jest the best.
Choć za każdy dzień życia oddasz swą nadzieję,
To miłość i tak tylko przyzwyczajeniem jest...

autor

Socha

Napisany: 2017-08-04 Dodano: 2017-08-04 09:51:00

Ten wiersz przeczytano 842 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Sonet Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie