Jestem

Dzień za dniem mija.
Nie przestaję biec, choć przecież nikt nie goni
Tak po prostu, z wiatrem w plecy wiejącym.
Wysoko głowę unoszę.
Mijani ludzie ze współczuciem wzrok odwracają.
Patrzę przed siebie, może i wyżej.
Ponad spojrzenia, gdzieś w zakamarki mroku.
Odganiam wspomnienia, już na szaleństwa granicy.
Dobiec dam radę.
Przecież szczęście tuż, tuż.
Na zakręcie czeka.
JESTEM
Wiem kim się teraz stałam.
Najzwyklejszą kobietą, wciąż jednak sobą zostałam ...

autor

beatka88

Napisany: 2014-01-15 Dodano: 2014-01-15 16:53:10

Ten wiersz przeczytano 550 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie