. . . (jestem tu by wierszem...

Od samego czytania napięcia puszczają. Bardzo ładnie
dobierasz słowa. Podziwiam, będę zaglądał.

tym wierszem nie oczyścisz tego świata żyj swoim
światem a może się spotkamy

bardzo ciekawa poetycka autorefleksja...wydaje mi się,
ze wszyscy tak trochę chwytami iluzje, wszyscy
czasami zastanawiamy się, skąd mamy takie pokręcone
myśli...dwa ostatnie wersy świetnie, trafnie
podsumowują wiersz i obrazują Twoje inspiracje. wiersz
godny uznania, co namniej.

Refleksyjny gleboko przemyslany wiersz..
krotka zaduma nad pisaniem poezji,,,
ciekawy...podoba mi sie.

Wszedłem nastawiony... tak jakoś, raczej negatywnie.
Czytając - zmieniłem zdanie. Wiersz jest spójny, ma
myśl.

wiersz przemyślany i dobrze napisany taka wręcz mała
"anatomia" wiersza , trafna

Piękny wiersz :),teraz już wiem po co i ja piszę

Tak jak piorunochron zbiera z chmur napięcie -piszesz
tak pięknie, że dech zapiera, wiersz ten skłania
faktycznie do refleksji biorąc szczególnie pod uwage
"te napięcia" na naszym Bej-u.
Nie jestem ekspertem ale ja lubię wszystkie Twoje
wiersze i na każdy temat
a ten no cóż - na czasie/ też mnie takie "napięcia"
dotykały i "odechciewało się" pisać/ tym bardziej
wiersz przypadł mi do "gustu"i bardzo do mnie
"przemawia".

Pieknie czyscisz swiat swoja poezja. Widac, ze poezja
moze wiele, bnardzo wiele. Dobrze ze jestes, a my
mozemy czytac Twoje wiersze.

"Skąd biorą poeci pokręcone myśli",cyt,aut.Samymi
cytatami najlepiej określić ten wiersz""Nasiąkam
poezją z zagojeń i zranień".cyt.Jest pytanie,jest
odpowiedź.Dwunastozgłoskowiec.

Wiersz skłania do refleksji nad pytaniem skąd biorą
sie poeci i z czego czerpią swój jednostkowy sens a
może z natury i tak najbardziej udał by się kierunek z
przeżyć zwyczajnych co by dawały gniewu marzy Auror
Wiersz jest zadumą na kierunkiem Poezji wyważony w
słowach Piękny Plus

no a ty chciałes odejść....
i kto by nam tu "swiat z napięć czyscił"?
piękny wiersz.....

Mi tam wystarczyło: "Skąd idą poeci." Już to zdanie
skłania do refleksji nad własnym skrobaniem
klawiaturą. :)

Panie Balachowski, musze przyznac szczerze, ze wole
panska rymowana klasyke. Tutaj, w tym wierszu mozna
wprawdzie znalezc mnostwo przemyslen i wnioskow na
dany temat, jednak calosc wywarla na mnie troszke
chaotyczne wrazenie.
W rymach Panu "lepiej do twarzy"...o wiele!
pozdrawiam!;)

Jest w Twoim wierszu ciekawa refleksja nad sensen tego
wlasnie naszego pisania i sadze ,ze okresliles to
najdobitniej wlasnie w tym wersie "Jestem tu by z
napiec wierszem swiat ten czyscic" i napewno jest to
aluzja do tych trosk i zmartwien przelanych na kartke
papieru,bo przeciez kazdy z nas znajduje jakies
ukojenie w tym jesli swoim bolem moze podzielic sie z
innymi.Nawet te nasze ciche marzenia w formie wiersza
sa tez nadzieja na szczescie w bardziej realnym
swiecie .