jeszcze sie nie pożegnałam...

Smutna rzeczywistość i zal po utracie
dziecka,najukochańszej osoby pod słońcem....pięknie
napisane...

Najmocniejsza jest pierwsza strofa oraz puenta. Obyś
nigdy nie miała powodu do pisania takich wierszy! Ku
nadziei!

bardzo ciekawe słowa pogodzenia sie z brutalna
rzeczywistością wzruszający wiersz

Smutny wiersz ale życie też jest pełne bólu... ale
pytanie brzmi cały czas - to po co dał jeśli zaraz
zabrał....?

Niesamowity wiersz... Trudny temat i bardzo taki pełen
łez... Wzruszający wiersz.

Bardzo mi się podoba ten wiersz. Najbardziej: "Krążę
wokół szczegułów rzeczywistości,
becikiem otulając obce zakończenie."
(co prawda wkradła tutaj literówka - szczegółów" ale
to pikus, po prostu przy okazji popraw). Tak trudno
nam zaakceptować rzeczywistość, kiedy nie po naszej
myśli, bolesne szczególiki nie pozwalają nam przyjąć
"łaski". Jednak w trudnych sytuacjach właśnie
zmierzymy naszą wartość.
Wiersz mówi o ważnych i bolesnych sprawach bez
biadolenia i choć wydaje się z początku mglisty po
kilkakrotnym przeczytaniu wszystko się rozjaśnia.
Podoba mi się też bardzo nieco przekorne i przewrotne
zakończenie.
Do prawdy udał ci się ten wiersz :)

Twój wiersz yo wielki ból po stracie dziecka wyryty
piękną poezją. Poczułam wzruszenie i głęboką zadumę.

Dwa ostatnie wersy są uderzająco mocne.
W Twoim wierszu jest wiele tego spokojnego bólu, który
mimo, że nie ukazuje wszystkiego co jest w środku,
sprawia, że bardziej przejmujemy się tragedią niemą,
niż aktorskim waleniem głową w mur. Smutno.