Jeżeli
Wierszyk powstał dwadzieścia pięć lat temu jako dedykacja na fotografi, dlatego tylko ocalał od zapomnienia i niebytu.
Jeżeli można słuchać mowy fal,
Uwierzyć w bajkę wyszumianą,
Jeżeli można wyśnić bal,
I królewnę zaczarowaną.
Jeżeli można ufać ptakom,
Ukryć marzenia pod ich skrzydła,
W twarz śmiać się polnym makom,
I wierzyć w mary i straszydła.
Jeżeli można zejść w głębiny,
I ryb dyskusji słuchać mądrych,
Czy z gór wysokich zejść w równiny,
Nazbierać bukiet kwiatów modrych.
Jeżeli...
Jeżeli można...
To dlaczego mi nie ufasz?

kajus


Komentarze (28)
Wiesz, to naprawdę jest bardzo piękne.
Może brakuje tego czegoś,co zakwita w sercu i trwa...
Pieknie to zrobiles i az sie chce
krzyczec...dlaczego??
Bardzo madry i liryczy wiersz o ciekawej budowie.
Przekonywujacy. Na mocne tak. Piekna dedykacja swoja
droga, ciekawe czy dotarla do tej osoby
Zastanawiam się dlaczego nie ufała? Taki ładny
wierszyk.
dlaczego nie ufa...jesli tyle innych można...ładna i
ciepła dedykacja na zdjęcie i tyle lat przetrwała, a
można powiedzieć, że wciąż aktualna....
Te pierwsze wiersze zawsze najpiękniejsze-to tak jak
pierwsza myśl jest ponoć najtrafniejsza-pozdrawiam!
Wiersz piękny i ponad czasowy,zaskakujący:)
Cale szczescie ze ten wiersz nie zaginal, jest
przecudowny, widac Twoja delikatna i romantyczna dusze
. I to bylo 25 lat temu? Pieknie!
piękny wiersz, mimo upływu tylu lat zachował piekno
słów...piękne porównania,,słuchać mowy fal"...to Twoje
JEŻELI jest super i zawsze na czsie dotyczące chyba
wszystkich+
Piękny wiersz, ale ja przede wszystkim gratuluje
długiego stażu poetyckiego:))
Jeżeli napisałeś wiersz na fotografii, fotografia
trfiła do adresatki, a teraz jest dla Ciebie dostępna,
to pewnie jednak wróciło to zaufanie?
CZłowiekowi czaem trudno uwierzyć, zaufać...Madrze
napisane słowa.
chociaż przeleżał swoje - warto nam było go pkazać,
niby rzeczy niemożliwe można zrozumieć a do co jest
jasne - nie potrafimy rozgryźć.
Czyli... wszystko można:)