Julia XXI wieku
Wiem że czekasz pod balkonem
ale dla mnie jesteś snobem
Kiedyś może i lubiłam ciebie
Jaki zimny wiatr dzisiaj wieje
więc marznij i sam sobie stój
bo mam bardzo podły nastrój
Nie będę Julią tylko twoją
inni przed tobą w kolejce stoją
Idź już sobie bo obudzę straż
Naprawdę tupet Romeo masz
Chyba smsa ci napiszę za to
Że może gdyby było teraz lato
Może gdybym bardzo cię kochała
Igłą się ukłułam! Ała!
Pecha mi przynosisz tylko
Zatłukę cię chyba motyką
Mam pomysł! Wiem już co zrobię!
Aż zacieram swoje dłonie obie
Drzwi szybko otworzę
i zobaczę piękną zorzę
Krzyknę spadaj wreszcie głupi
me serce cię wcale nie lubi
Podchodzę patrzę i co?
Nie ma Romea? Pusto?
Komentarze (7)
Ciekawa nowoczesna opowieść. podoba mi się Twoja
wersja. Pozdrawiam:)
O rany, bzdury. Co ta żałosna rymowanka ma wspólnego z
poezją? Czytać autorko, dużo czytać...
super takie przekomarzenia
lecz chyba ciut szkoda tego Romea co?:)
pozdrawiam:)
wcale się nie dziwię, że uciekł, mnie by też ta motyka
przekonała ;-)
I pewnie przykro, ze Romeo zniknął? Pozdrawiam!
+ :)
Zabawne przekomarzanki. Warto by było troszkę nad nim
popracować, aby poprawić rytm. Ogólnie wrażenie dobre,
a klimat raczej wesoły.