Już nie potrafię nic...
Już nie potrafię nic,
Ani kochać, ani żyć,
Nawet śnić nie umiem już,
Zresztą co miałem ze snów?
Marzenia wyniosłe i cudne
Nierealne w rzeczywistości brudnej.
Już nie żyje i nie czuje,
Pośród bliskich wegetuje.
Co noc budzę się z koszmarem
I stopniowo tracę wiarę,
Że bajkowy czas wróci znów-
Urealnienie moich snów.
Świdnica
autor
Jan Zbędny
Dodano: 2005-12-12 21:32:57
Ten wiersz przeczytano 488 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.