Już nigdy

W sobotę umarła moja Mama

Dawne życie nie potrwa już ni chwili dłużej.
Wiem o tym. Tęsknię. Ale ciągle mam wrażenie,
Że to wszystko nieprawda, że wciąż jesteś, że nie
Odeszłaś, tylko czekasz w pokoju na górze.

Robię wszystko, co trzeba: kwiaty (białe róże),
Akt zgonu i grabarze, jakieś zaświadczenie,
Zasiłek z ZUS, znajomi, w gazecie wspomnienie...
A Ty na to gdzieś z góry patrzysz siedząc w chmurze.

Nie skończę Pamiętników czytać Ci Fałata,
Idą święta – bez Ciebie – a po świętach lato...
Nie wezmę Cię na balkon, by ogrzać upałem,
By pokazać Ci ogród, który tonie w kwiatach...
Już nigdy! Już Cię nie ma! Prawda. Ale za to
Wielką orędowniczkę dziś w niebie zyskałem.

autor

jastrz

Napisany: 2021-11-07 Dodano: 2021-11-07 20:18:36

Ten wiersz przeczytano 1702 razy

Oddanych głosów: 35

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie