Kamienie
W czasie gdy księżyc i słońce
Zmieniają położenie na niebie
Siadam na kamieniu gdzie ich tysiące
Układam z nich słówka, tylko dla ciebie
Gwiazdami mi świecą niebieskie oczy
Z kamieni słowa ukrywam w obłoki
Próbuję się z kamieniami droczyć
Słowa dla ciebie w kwiatach utopić
Chciałbym piękno w westchnieniach
roztapiać
Cudowność, bukiety zmieniać na ciepłe słowa
Poranną rosę zamieniać w niebieskie
brylanty
Chcę do ciebie co dnia z pięknym
wędrować
Policzmy jagody winogron, zabawmy się w
wróżbę
Liczymy i wolno zjadamy-kochamy, tęsknimy
ciągle
Autor:slonzok-knipser
Komentarze (9)
To takie Księżycowe te kamienie!
I o kamieniach można ciepło pisać, oto przykład .
Wspaniałe wiersze piszesz, mają w sobie czar.
Piękny, wzruszający wiersz, zresztą-powtarzam się!
podobają mi się wszystkie-jak leci!!
Próbowałam policzyć kiedyś winogrona i...
ciągle się myliłam, do tej pory nie wiem ile ich na
kiściu! o jagodach już nie wspomnę!
Pisz! Bolesławie! ja Cię czytać będę!!
Pozdrawiam serdecznie, miłego dzionka życzę :))
Witaj...poruszasz serce umiesz poezją dotykać
duszę,tylko zrozumie to istota patrzącą i czująca to
co my wierszami oddajemy innym tak jak Ty,tu łączymy
się tym co jest w nas i będzie,od pokoleń nam
przekazywano,szanuj życie drugiego człowieka nie
osądzaj nie krzywdź,urodzeni by dawać to co potrafimy
rodzinne bliskim ,a czas wybija godziny Ty nie
marnujesz godnie szanujesz ,miło mi że piszesz w moich
komentarzach tyle słów serdecznych pokrzepia mnie
Twoja przyjaźń ,dziękuję za frezje słonecznym
promieniem niech zalśni dziś dzień. Danuta
ciepły wiersz:)
Świetny - jak zawsze. Cieplutko pozdrawiam + zostawiam
kamienie ładne, ale pomysł z winogronami najbardziej
mi się podoba :-)
piękny wiersz uwielbiam twoją poezję