Kamyk szczęścia

W nawiązaniu do wiersza "Prezent z Polski"

Daję ci łzę tęsknoty,
co codzień po twarzy mej spływa.
I myśli rozdarte ci daję.
ból duszy co serce rozrywa.

Czas co już minął ci daję,
nie całkiem spełnione marzenia.
Zabierz w próg mego domu
radości me,smutki westchnienia.

To serce skłócone ze sobą,
by przetrwać- was porzuciło.
A żeby życia nie stracić,
jakże się ono zmieniło.

Zrozumieć dziś nikt nie potrafi,
że serce i dusza wciąż boli.
Bo kwiaty nawet nie zniosły,
i uschły w rozstania niedoli.

Więc zabierz je znów do Kraju,
niech oczu moich nie smucą.
Na szarym ugorze je rozsyp
w Ojczyźnie niech w proch się obrócą.

Kamień zatrzymam przy sobie,
bo on jest twardzielem i skałą.
Pamiętasz?- ten z górskich szczytów,
Ojczyzny mojej cząsteczkę małą.

autor

Krysy

Napisany: 2006-09-08 Dodano: 2006-09-08 00:04:05

Ten wiersz przeczytano 609 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie