Kariera

Stoi dumnie, pierś wypięta
I już chyba nie pamięta
Jakie to uczucie błogie
Gdy ktoś czuje o nią trwogę
Liczy kwadrans za kwadransem
I nerwowo stuka palcem

Stoi piękna, niczym muza
Każdy klient się zadurza
Gdy powinność swą uczyni
Znika magia w jednej chwili
Pozostaje niesmak w ustach
Taka śliczna lalka, pusta

Stoi prosto, w pawich piórach
To magister jest, bidula
W ramach swego wyróżnienia
Ma pozycję do pełnienia
Specjalistka od kultury
Wie jak zwabić dobre fury

Stoi dumnie, tak jej każą
Ci, co w koło niej wciąż łażą
Obserwują z każdej strony
Dzierżąc w dłoniach plik mamony
Tu kariery finał nastał
Tam, na obcych brukach miasta

Takie rzeczy się zdarzają
Gdy kobiety wyjeżdżają
By sen o karierze spełnić
Gdy w ojczyźnie chcą cię zgnębić
Gdy zarobku nie ma wcale
Czyś z dyplomem, czyś z medalem

autor

Monika...

Napisany: 2014-11-15 Dodano: 2014-11-15 19:30:39

Ten wiersz przeczytano 2362 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Praca

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie