"Karolinka"

Kara- tak na nią mówiliśmy
bo ktoś określił że kare są konie
i to jej pasowało ona lubiła konie
jedno osiedle nasz świat
znaleziony wspólny język
małe dziewczynki
chciały iść na sanki
i on...
śpieszył się wracał z pracy
było już ciemno
wielki mróz
zrobiło się ślisko
i tylko ten głos
ten głos w słuchawce
Już pędzę KSIĘŻNICZKO
i tylko pisk
ten przeraźliwy pisk
więcej nie usłyszy nic

/"Karolinko, obiecywałem Ci, że gdy podrośniesz zabiorę Cię tam..." - powiedział wskazując w dal, którą patrzyła " Na konie tatusiu"- zapytała z uśmiechem "Tak KSIĘŻNICZKO na konie"

autor

sisiJ

Napisany: 2013-05-26 Dodano: 2013-05-28 16:53:23

Ten wiersz przeczytano 998 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Monolog Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie