Karuzela
Życie jest, jak karuzela, jak już tam wsiądziesz, to musisz się kręcić do końca, dopóki się nie zatrzyma. Najgorzej, że tak szybko mknie. E.K.
powoli z bezruchu
nabiera rozmachu
rozpędza się koło
i kręci jak młyn
jeszcze na ziemi
ślad się zostawia
a już za chwilę
poderwie się wnet
przyśpiesza ożywa
kolejny już wdech
i szybciej i wyżej
rozkręca się bieg
i dalej i dalej
przed siebie już gna
powtarza się w kółko
miarowy ten wir
i już się wyrównał
ostatkiem swych sił
tak szybko się kręci
nie widać już nic
wciąż miga i miga
we mgle wokół szkic
aż wiatr w oczy wieje
i kręcą się łzy
z szybkości bieleje
rozmywa się świat
a dokąd to dokąd
będzie tak gnać
wystarczy wystarczy
by kręcić się tak
za szybko za szybko
kołowrót ten pcha
jak kadry za życia
gdy kończy się takt
...i już się zaczyna
obniżać ten bieg
i już się zwalnia
szalony ten wir
ruchem powolnym
opada już pył
łańcuchy brzęczą
trzeszczą ostatkiem
jeszcze coś skrzypnie
w śrubach cichutko
i jeszcze coś zgrzytnie
w ostatnim ruchu
…i wreszcie stanęła
bezsilna zmęczona
półżywa zemdlona
u kresu swych sił
nadeszła ta chwila
spocząć już czas…
lecz pewnie na wieki
bo wir życia już zgasł
ElaK
Komentarze (15)
Świetny pomysł Elu.
Puściłaś w ruch słowa i jeszcze po przeczytaniu dalej
wirują :)
Tak, karuzela życia mknie...
Ciekawe refleksje.
Pozdrawiam
Witaj Elu:)
Nie odkryję Ameryki pisząc o "Lokomotywie" :) Niemniej
przyznaję że ciekawie się czyta i w zasadzie z prawdą
się nie mijasz.Tak to nasze życie pędzi:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Trochę mi przeszkadzają niedociągnięcia rytmiczne -
ale koncept świetny, a realizacja ogólnie bardzo
dobra. Pozdrawiam serdecznie :)
*wiatr (23. wers)
Dziękuję pięknie za odwiedziny. Rytm może rzeczywiście
bliski "Lokomotywie", ale nie było to zamierzone.
Pozdrawiam pięknie wszystkich :)
też skojarzył mi się wiersz z Tuwimem...a kręci się to
życie rzeczywiście jak karuzela...pozdrawiam ciepło.
Duch Tuwima.
I fajnie.
Bardzo dobry plastyczny wiersz. Pozdrawiam :)
Życie może przyprawić o zawrót głowy,
piękny refleksyjny wiersz,
pozdrawiam serdecznie:)
Świetny wiersz, który przyśpiesza tempo, niczym życie
i faktycznie
Lokomotywa Tuwima, też mi się od razu z nią
skojarzyła, tak jak i Markowi.
Pozdrawiam serdecznie, z podobaniem dla wiersza:)
Obrazowo, a skojarzenie z Lokomotywą.
obrazowo.
Tak życie jest jak karuzela... Ładnie, refleksyjnie
Pozdrawiam serdecznie :)
Wspaniale oddane tempo naszego życia. Z przyjemnością
i podziwem czytałam. Pozdrawiam serdecznie, życzę
beztroskiego weekendu:)
To prawda, słuszna refleksja zatrzymuje przekazem,
pozdrawiam ciepło.