Kierunek życia

Jak ptak wznosi się ku ziemi,
Tak i ja, osiągam swoje szczyty na dnie jeziora.
Początki - zawsze są trudne...
A koniec - znany już na samym początku...

To uczucie!?
Niczym, odchodzenie od rzeczywistości,
walka wbrew i wedle własnym przekonaniom.
Rozdarty! Jednak już w pół drogi na górę.

Pierwsze dna dotchnięcie,
próbować sie na powierzchnie wybić?
Nawet jak tak, to za późno...
Góra wzywa!

Góra? Jednak na dnie lądujemy!
Czyżby spadamy?
Bo po drugiej stronie, nie jest lepiej.
Na dno! Do piekieł!

błysk,
błoga cisza,
całe życie,
koniec.

autor

piszczyk

Napisany: 2006-05-17 Dodano: 2006-05-17 19:44:39

Ten wiersz przeczytano 437 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie